Русский Русский

Читать «Гарри Поттер и Философский камень» на польском с переводом

Оригинал

  

                                                                                                                                                               J.K  Rowling

                                                                                                                                              Harry Potteri Kamień Filozoficzny

 

   

                                                                                                                                                         ROZDZIAŁ PIERWSZY 

                                                                                                                                                        Chłopiec, który przeżyl






Państwo Dursleyowie (семья Дурсли) spod numeru czwartego przy Privet Drive (из-под номера четыре на Привет Драйв) mogli z dumą twierdzić (могли с гордостью утверждать), że są całkowicie normalni, chwała Bogu (что они абсолютно нормальные, слава Богу). Byli ostatnimi ludźmi (были последними людьми), których można by posądzić o udział (которых можно было бы обвинить) w czymś dziwnym lub tajemniczym (в чем-то странном или таинственном), bo po prostu nie wierzyli w takie bzdury (потому что они просто не верили в такие глупости).

 

Pan Dursley był dyrektorem firmy Grunnings (мистер Дурсли был директором фирмы Граннингс) produkującej świdry (которая производила сверла). Był to rosły, otyły mężczyzna pozbawiony szyi (это был крепкий, полный мужчина без шеи), za to wyposażony w wielkie wąsy (зато с большими усами). Natomiast pani Dursley była drobną blondynką (а миссис Дурсли была хрупкой блондинкой) i miała szyję dwukrotnie dłuższą od normalnej (и её шея была вдвое длиннее нормальной), co bardzo jej pomagało w życiu (что ей очень помогало в жизни), ponieważ większość dnia spędzała na podglądaniu sąsiadów (поскольку большую часть дня она проводила за подглядыванием за соседями). Syn Dursleyów miał na imię Dudley (сына Дурслеев звали Дадли), a rodzice uważali go za najwspanialszego chłopca na świecie (и родители считали его самым лучшим мальчиком в мире).

 

Dursleyowie mieli wszystko (Дурслы имели всё), czego dusza zapragnie (чего душа пожелает), ale mieli też swoją tajemnicę (но у них была своя тайна) i nic nie budziło w nich większego przerażenia (и ничто не вызывало у них большего ужаса), jak myśl (как мысль), że może zostać odkryta (что она может быть раскрыта). Uważali (считали), że znaleźliby się w sytuacji nie do zniesienia (что они оказались бы в невыносимой ситуации), gdyby ktoś dowiedział się o istnieniu Potterów (если бы кто-то узнал о существовании Поттеров). Pani Potter była siostrą pani Dursley (миссис Поттер была сестрой миссис Дурсли), ale nie widziały się od wielu lat (но они не виделись много лет). Prawdę mówiąc (правда говоря), pani Dursley udawała (миссис Дурсли делала вид), że w ogóle nie ma siostry (что у неё совсем нет сестры), ponieważ pani Potter i jej żałosny mąż (потому что миссис Поттер и её жалкий муж) byli ludźmi całkowicie innego rodzaju (были людьми совершенно другого рода).

 

Dursleyowie wzdrygali się na samą myśl (Дурслы вздрагивали), co by powiedzieli sąsiedzi (что скажут соседи), gdyby Potterowie pojawili się na ich ulicy (если бы Поттеры появились на их улице). Oczywiście wiedzieli (конечно, знали), że Potterowie też mają synka (что у Поттеров тоже есть сын), ale nigdy nie widzieli go na oczy (но никогда его не видели) i z całą pewnością nie chcieli go nigdy oglądać (и ни за что не хотели его видеть). Ten chłopiec był jeszcze jednym powodem (этот мальчик был ещё одной причиной), by Dursleyowie trzymali się jak najdalej od Potterów (чтобы Дурслы держались как можно дальше от Поттеров); nie życzyli sobie (не желали), by Dudley przebywał w towarzystwie takiego dziecka (чтобы Дадли не общался с таким ребёнком).


Перевод

Państwo Dursleyowie spod numeru czwartego przy Privet Drive mogli z dumą twierdzić, że są całkowicie normalni, chwała Bogu. Byli ostatnimi ludźmi, których można by posądzić o udział w czymś dziwnym lub tajemniczym, bo po prostu nie wierzyli w takie bzdury.

 

Pan Dursley był dyrektorem firmy Grunnings produkującej świdry. Był to rosły, otyły mężczyzna pozbawiony szyi, za to wyposażony w wielkie wąsy. Natomiast pani Dursley była drobną blondynką i miała szyję dwukrotnie dłuższą od normalnej, co bardzo jej pomagało w życiu, ponieważ większość dnia spędzała na podglądaniu sąsiadów. Syn Dursleyów miał na imię Dudley, a rodzice uważali go za najwspanialszego chłopca na świecie.

 

Dursleyowie mieli wszystko, czego dusza zapragnie, ale mieli też swoją tajemnicę i nic nie budziło w nich większego przerażenia, jak myśl, że może zostać odkryta. Uważali, że znaleźliby się w sytuacji nie do zniesienia, gdyby ktoś dowiedział się o istnieniu Potterów. Pani Potter była siostrą pani Dursley, ale nie widziały się od wielu lat. Prawdę mówiąc, pani Dursley udawała, że w ogóle nie ma siostry, ponieważ pani Potter i jej żałosny mąż byli ludźmi całkowicie innego rodzaju.

 

Dursleyowie wzdrygali się na samą myśl, co by powiedzieli sąsiedzi, gdyby Potterowie pojawili się na ich ulicy. Oczywiście wiedzieli, że Potterowie też mają synka, ale nigdy nie widzieli go na oczy i z całą pewnością nie chcieli go nigdy oglądać. Ten chłopiec był jeszcze jednym powodem, by Dursleyowie trzymali się jak najdalej od Potterów; nie życzyli sobie, by Dudley przebywał w towarzystwie takiego dziecka.